‘दुई–स्तरीय’ (“two-tier”)पुलिसिंग भनेको के हो ?

एलन मस्कले आफ्नो स्वामित्वमा रहेको सामाजिक–मिडिया प्लेटफर्म एक्समा साझा गरेको भन्दा मीमको सफलताको कुनै ठूलो संकेत छैन। अगस्ट ६ मा, बेलायतमा आप्रवासी विरोधी दङ्गाको बीचमा, उनले ह्याशट्याग ‘“#twotierkeir” ट्वीट गरे, जुन संकेत दक्षिणपन्थी सर्कलहरूमा प्रयोग गरिएको थियो, जसले बेलायतका प्रधानमन्त्री सर कीर स्टारमरले ‘दुई–स्तरीय’ पुलिसिंग प्रणालीको नेतृत्व गरेको आरोप लगाएको छ । यसको अर्थ के हो त र यो विचार किन फैलिरहेको छ ?

यो आरोपको मूल कुरा प्रहरीले अन्य प्रदर्शनकारीहरू–विशेष गरी २०२० मा ब्ल्याक लाइभ्स म्याटर (बीएलएम) विरोध प्रदर्शनमा भाग लिनेहरू वा प्यालेस्टिनी समर्थकहरूलाई र गत वर्षको अक्टोबरदेखि आप्रवासनको बिरूद्ध प्रायः हिंसात्मक रूपमा विरोध गर्ने श्वेत ब्रिटिशहरूलाई दोहोरो व्यवहार गरिरहेको छ भन्ने हो । उनीहरूलाई ‘नाजी’ भनिन्छ र आप्रवासीहरूका बारेमा उनीहरूका उजुरीहरूलाई ‘घृणापूर्ण भाषण’ भनेर ब्रान्ड गरिएको छ भन्ने (उक्साहटपूर्ण अफवाहबाट) उनीहरू रिसाएका छन् ।

तर दुई–स्तरीय(“two-tier”)  पुलिसिंगको विचार त्यो भन्दा व्यापक रुपले छातक छ। यसमा विश्वास गर्नेहरूले पुलिसले श्वेत मानिसहरूलाई अनियन्त्रित अपराधीजस्तै, विशेषगरी जवान केटीहरूको अपहरण र यौन दुर्व्यवहारबाट जोगाउन असफल भएको दाबी गर्दछन् । ‘ग्रूमिङ ग्याङ्ग्स’ मा देखिएको क्रोध रोथरह्यामको एउटा भयानक घटनामा केन्द्रित छ, जहाँ प्रायः पाकिस्तानी पुरुषहरूको गिरोहले १६ वर्षको अवधिमा करिब १२०० बालबालिकाहरूलाई दुर्व्यवहार गरेको आरोप लगाइएको थियो। स्थानीय प्रहरी बलले जातिवादी लेबल लगाइदिने डरले यसको प्रतिक्रियामा गम्भीर रूपमा बाधा पुर्याएका कारण पीडितहरू असफल भए भनियो ।

तर पुलिसको व्यक्तिगत असफलताहरूले व्यवस्थित आशयलाई प्रतिबिम्बित गर्दैन। षड्यन्त्रकारीहरूले झुटो दाबी गर्छन् कि यस्तो अपराध व्यापक छ, र यसका अपराधीहरू अत्यधिक आप्रवासी र मुस्लिमहरू हुन्, जसलाई आपराधिक– न्याय प्रणालीले छोडेको छ, जबकि श्वेत बेलायतीहरूले उनीहरूलाई सङ्कुचित अपराधका लागि पुस्तक फ्याँक्छन्। वास्तवमा गृह विभागको रिपोर्टले पत्ता लगायो कि त्यहाँ त्यस्तो आरोपलाई पुष्टि गर्ने कुनै प्रमाण थिएन । विशेष जातीय समूहहरू यस्तो शिकारी व्यवहारबाट पिडीत भए भन्ने कुराको कुनै संकेत देखिएन ।

जहाँसम्म विरोध प्रदर्शनको कुरा छ, तिनीहरू सधैँ पुलिसका लागि जटिल हुन्छन्, र तिनीहरूको आकार र तिनीहरू कति हिंस्रक छन् भन्ने आधारमा फरक तरिकाले व्यवहार गरिनेछ। विगत दुई हप्ताको प्रदर्शन र दङ्गाको तुलनामा ब्लम विरोध र प्रारम्भिक प्यालेस्टिनी समर्थक मार्चहरूमा धेरै राम्रो उपस्थिति थियो। तर ती अघिल्ला विरोधका क्रममा भएको हिंसा हालैका दिनहरूमा प्रहरीमाथि फ्याँकिएको इँटाको ब्यारेज र शरण खोज्नेहरूलाई आवास दिने होटलहरू जलाउने प्रयासको तुलनामा तुच्छ थियो। बिएलएम प्रदर्शनकारीहरूले उनीहरूविरुद्ध पुलिसको क्रूरताको पनि गुनासो गरेका थिए । र अधिकारीहरूले अन्य विरोध प्रदर्शनहरूमा मानिसहरूलाई पक्राउ गरेका थिए र तिनीहरू पछि, धेरैले प्रदर्शन गर्दा वा अनलाइन घृणा भाषणका लागि जिम्मेवार देखिएका थिए । (A number of those detained, however, were far-right agitators who had come to pick a fight).

आपराधिक न्याय प्रणाली सामान्यतया श्वेत मानिसहरूप्रति पक्षपातपूर्ण छ भन्ने दाबी आधारहीन छ। यो अश्वेत बेलायतीहरू हुन्, श्वेतहरु होइनन्, जो भेदभावपूर्ण पुलिसिंगको शिकार हुने बढी सम्भावनाः २०२१ देखि २०२२ सम्म तिनीहरू श्वेत मानिसहरूको तुलनामा २.४ गुणा बढी गिरफ्तार हुने सम्भावना थियो र ३.५ गुणा बढी पुलिस हिंसाको शिकार हुने सम्भावना थियो।

त्यसोभए, किन -दुई–स्तरीय’ (“two-tier”) पुलिसिंगको मिथक फैलिरहेको छ ? धेरै बेलायतीहरू पुलिसप्रति निराशा महसुस गर्छन् –र आधाभन्दा कम उनीहरूको स्थानीय बलले राम्रो वा उत्कृष्ट काम गरिरहेको छ भन्ने सोच्दछन्, एक दशक पहिले देखिएको ६५ प्रतिशत भन्दा पनि कमी । अति–दक्षिणपन्थी प्रभावकर्ताहरू त्यो भावनाको फाइदा उठाउन पाउँदा खुसी छन्। प्रमाणको चयनात्मक प्रस्तुति, उग्र तर्क र मीमहरूको साझेदारीले सामाजिक मिडिया र सन्देश अनुप्रयोगहरूमा उनीहरूको दावीलाई बढावा दिन्छ। अति दक्षिणपन्थीको भाषा प्रतिध्वनित गर्ने मुख्यधाराका राजनीतिज्ञ र मिडिया आउटलेटहरूले आफ्नो दावीलाई वैधानिकता दिन्छन्। एक लोकप्रिय दक्षिणपन्थी पार्टी, रिफर्म युकेका नेता निगेल फराजले दुई–स्तरीय पुलिसिंगको कुरा गरेका छन्, जस्तै कन्जरभेटिभ पूर्व गृह सचिव सुएला ब्रेभरम्यानले पनि गरेका थिए। एलन मस्क जस्ता गैर–सूचित हस्तक्षेपहरूले मात्र यस्ता गलत विचारलाई बढावा दिन्छ।

इकोनोमिष्टबाट