ABC NEWS NEPAL | No.1 News channel of Nepal

Accuracy, Balance & Credibility - JOURNALISM

  • गृहपृष्ठ
  • मुख्य समाचार
  • समाचार
  • अन्तर्राष्ट्रिय
  • मनोरञ्जन
  • खेलकुद
  • अन्तर्वार्ता
  • सहित्यकला
  • English
  • समाचार
  • विशेष
  • रिपोर्ट
  • विचार
  • एबीसी विज
  • जीवनशैली
  • प्रवास
  • मनोरञ्जन
  • खेलकुद
  • प्रदेश बिशेष
    • प्रदेश १
    • प्रदेश २
    • बागमती
    • गण्डकी प्रदेश
    • वाग्मती प्रदेश
    • कर्णाली प्रदेश
    • सुदूरपश्चिम प्रदेश
  • सोसल भिडिया
  • Facebook
  • Twitter
  • Youtube
  • Instagram

सचेत रहँदा रहँदै कोभिड पोजेटिभ बनेका हामीहरु


abc

सायद आठ नौं बर्ष नै भए होला हाम्रो भान्सामा दुधको चियाको लागि प्रयोग हुने चियापत्ती प्रयोग हुन छोडेको । कहिलेकाहीँ साथीभाइ नातापाताको चाहाना बाहेक हामीले चियापत्ती खान छोडेकै लामो समय भएको छ । हामी प्राय हर्वल चिया प्रयोग गर्छौ । तुलसी चियामा थोरै चिनी राखेर खाए पनि दिनको एकपटक बिहानमा हो, नभए चिनी नभएको हर्वल चिया नै प्रयोग गछौं । कहिलेकाहीँ म दुधको कफी खान्छु । म मासुको अलि सोखी भएकोले श्रीमान र छोरीसँग खानपान मिल्दैनथ्यो ।

पछि छोरा पनि म जस्तै खानको सोखी निस्केकोले हामीहरुको समुुह बराबर भयो । भान्सा मेरो मात्र हातमा हुने भएकोले पनि निकै सचेतताको साथ भान्साको ख्याल राख्थेँ । सानैबाट किचेन र त्यहाँ पाक्ने खानालाई परिवारको निकट एकताको सम्वाहकको रुपमा लिने मेरो स्वभाव थियो । त्यसैले पनि हाम्रो सिँगो परिवारमा मेरो किचनको राम्रै चर्चा हुने गर्छ । नढाँटी भन्दा निकै सचेत बनेर म किचनमा चुलो बाल्नेगर्छु आज पनि । खानु पेट भर्नको लागि मात्र हैन स्वाद र स्वास्थ्य पनि किचेनसँग जोडिएको हुन्छ भन्ने ज्ञान हुँदाहुँदै मेरो घरभित्र भित्रिएको कोभिडले सुरुमा जस्तो तनाव त पक्कै छैन, र पनि सोच्ने गर्छु मिस्टेक कहाँनेर भयो त ?

दुनिया कोभिड महामारीसँग जुधिरहेको समय नेपालमा पनि गत चैत पांच गतेबाट लकडाउन सूुरु भयो । हामी नियमित अफिस जाने आउने गर्थेउं । फागुनको लास्ट बाट सानो बाबुको परीक्षा भएकोले म फागुनको तेइस चौविस गतेबाट नै अफिस जान छोडेकी थिएँ । अनेक अप्ठ्यारो भएपनि अफिस चल्नुपथ्र्यो । केही समय कोही घरबाटै कोही अफिसबाट गरेर अफिस चलेको थियो । केही सहपाठीहरु नियमित नै हुनुहुन्थ्यो र आज पनि हुनुहुन्छ । महामारीले अनेक समस्याहरु भए पनि अफिस त चलाउनु नै पर्यो । स्कुल कलेजहरु बन्द भएको र बच्चाहरु घरमै भएकोले पनि म अफिस जान सकिन । शुभ रेगुलर अफिस जाने गर्नुभयो ।

एकदमै सचेत बनेर हरेक कुराहरु पालना गर्दै अफिस जाने आउने गर्नुहुन्थ्यो । कोभिड आउनु भन्दा अगाडि या पछाडि हामीले नियमित आफुले पालना गर्नुपर्ने स्वास्थ्य प्रोटोकल पालना गरेका थियौं । कोभिड सुरु भएपछि अनेक हर्वल कुराहरु यो खाने उ खाने भन्ने कुरा पनि भए । हाम्रो भान्सामा त्यो भन्दा अगाडिबाट नै यस्ता कुराहरु प्रवेश गरिसकेका थिए । निकै सचेत थियौं हामी, खानपान उठबस हामीले कुनै कम्प्रोमाईज गरेका थिएनौँ । निकै कम भेटघाट आउजाउ पुर्ण रुपमा बन्दनै थियो ।

मलाई लागेको थिएन कोभिड यति सजिलै हाम्रो परिवारमा प्रवेश गर्छ । तर अचानक एकदिन शुुभलाई ज्वरो आयो । राती एकसय दुई डिग्री देखिएको ज्वरो भोलिपल्ट बिहान सय देखियो । हामी एकदमै सचेत बनेर घरमै आइसोलेसन तयार गर्यौं । तर अर्को दिन पनि ज्वरो सय देखिए पछि हस्पिटल गयौं । दुई दिन हस्पिटल बसेपछि फेरि घरमा आयौं । त्यतिखेरसम्म चारजनाको परिवारमा एकजनालाई पोजेटिभ देखिइसकेको थियो । हामी तीन जनाको रिपोट नेगेटिभ थियो ।

हुन त हाम्रो परिवार ठुलो छ । र पनि हामी अलग अलग बस्ने भएकोले हामी चारजना मात्र सँगै बस्छौं । परिवारको सबैभन्दा पाको मान्छेलाई कोभिड पोजेटिभ देखिएपछि म पनि निकै आत्तिएँ । तर समय एकनास हुँदैन हरेक कुराहरुलाई समयले बलियो बनाउँदै जान्छ । कमजोर बनेर हतास रहेर भन्दा पनि बलियो बनेर बिरामीको हेरचाह गर्दा छिटो निको हुन्छ जस्तो लाग्यो ।

फेरि पनि किचेनलाई नै स्टेगं र स्वस्थ बनाउदै बिरामीको सेवामा लागिरहें । शुुभलाई पोजेटिभ देखिएको छ दिनपछि ड्राइर्भरको पनि पीसीआर टेष्ट गरियो । उनको रिपोर्ट नेगेटिभ आयो । हामीले सँगै टेष्ट गरेका थियौं त्यतिखेर हाम्रो पनि नेगेटिभ थियो । हामीले त्यहि नेगेटिभलाई आधार बनाएर आफुहरु पुर्ण स्वस्थ रहेको महसुस गरेयौं । तर छ दिन पछि सानो छोरालाई ज्वरो आउन थाल्यो । उसको ज्वरो पनि त्यहि प्रकारको थियो । जसरी बाबुलाई आएको थियो । त्यही दिनबाट छोरीको घाँटी दुख्न सुरु गर्यो । सानो छोराको ज्वरोको प्रकार पनि आउने छोड्ने खालको थियो । निकै टाउको दुख्ने ज्वरो आउने भइरहयो । मेडिकल साइन्सको विद्यार्थी भएकोले पनि छोरीले आफ्नो ख्याल आफै राख्थिन तर छोरा सानो थियो । उसको आँखा दुख्ने टाउको दुख्ने भइरहेको थियो ।

मेरो पनि सबै शरीर दुख्न सुरु गरेको थियो । शुुभ बिरामी भएपछि भाइहरुले चाहिने सबै सामानहरु घरमै ल्याइदिने गरेका थिए । बिरामीलाई हस्पिटल लाने खाना खान लैजाने सामान किन्ने घरमा आइसोलेसन तयार गर्ने सबै काममा म सँगै भाइहरु पनि थिए । त्यसमा पनि सानो भाइ बढी सँगै थियो । तर छ दिन पछि उसलाई पनि कोभिड पोजेटिभ देखियो । भित्र भित्र मेरो मन निकै दुख्यो । फोन गरेर पोजेटिभ देखायो भन्दा पहिले त मैले विश्वास गरिन पछि यहीँ सँगै बस्ने कुरा भयो । बुढा भएका बुवा आमा केटाकेटी छन, यहीँ बोलाउ म सँगै बस्छ भनेर शुभले भनेपछि सानो भाइ पनि सँगै आइसोलेसनमा बस्न सुरु गर्यो ।

हामी तल तीनजना थियौं । सानो बिरामी नै थियो छोरी पनि बिरामी थिइ । मैले सानो बाबुको ज्वरोको बिषयमा डाक्टरसँग सल्लाह गरें । डाक्टर भोला रिजालसँग पनि कुरा गरेँ । सानैबाट उस्लाई हेर्दै आउनुभएकी डाक्टर रिता सिंहसँग सल्लाह गरेर एलर्जीको औषधी खान दिएको अर्को दिनबाट नै उसलाई ज्वरोले छोड्यो । छोरीको घाँटी दुखिरहेको थियो । मैले पटक पटक सोध्थँे केही गाह्रो भयो की भनेर । उसले छैन भन्थी । तर मलाई थाहा थियो उ बिरामी नै छ भन्ने । मेरो पनि पुरा शरिर दुखिरहेको थियो । हातमा सलाइन चढाएर भर्खरै झिकेजस्तो कडाखालको दुखाई थियो ।

पुरा शरीर दुखेर सुत्न पनि मिलेको थिएन । घुडा दुखेर तलमाथि गर्न निकै गाह्रो भएको थियो र पनि घरमा सबैको जिम्मेवारीले किच्दै गर्दा म एउटा थलापरेको बिरामीसँगै जिम्मेवार नर्सको भुमिकामा थिएँ । साँच्चै भोगाइ अनौठो हुनेरहेछ । सायद सुन्नेहरुले यस्ता कुरालाई मात्र कहानी र कथाको रुपमा लेलान तर यो भोगाइ निकै तितो र सत्य हुनेरहेछ ।

तीन चारदिन पछि सानो छोरा पुरा रुपमा स्वस्थ देखियो । तर छोरी अझै पनि स्वस्थ थिइन । घरमा कसैले पनि कुनै गन्ध पाउन छोडेको एकहप्ता भन्दा बढी भैसकेको छ । भान्सामा पकाएको कुनै पनि कुराको गन्ध आजसम्म पनि छैन । आइतवारबाट कलेजले पीसीआर लिएर आउन भनेपछि छोरीको पीसीआर चेक गरियो । उनमा पनि पोजेटिभ देखियो ।

आज हामी सबै परिवार कोभिडको इन्फेक्टेड रहेका छौं । कोरोनालाई हल्का रुपमा लिएर जे गरे पनि हुन्छ भन्नेमा हामी थिएनौं । यो सात महिनामा दुध लिन जाँदा समेत डिस्टेन्स मेन्टन गर्दैनौं भनेर मेरो श्रीमानले आफै दुध ल्याउने काम गर्नुभयो । हामी बिहान तरकारी किन्न समेत गाडी लिएर जान्थेउँ । निश्चित भेटघाट बाहेक कहीँ कतै नहिँड्ने घरमा पनि निकै सतर्कता अपनाउँदा अपनाउँदै सिंगो परिवार कोभिडको बिरामी भएर घरमा बस्नुपर्दाका यी दिनहरुमा अनेक मानिसहरुका अनेक स्वभावहरु पनि जान्ने मौका मिल्यो ।

कतिलाई लागेको छ, यो हामीलाई लाग्नै सक्दैन हामी दुनियाका अलौकिक मानिस हौं । तर त्यति सजिलै यसलाई नलिउँ । हामीलाई पनि आफुलाई नलाग्ने समयसम्म यो केही हो जस्तो लागेको थिएन । फेरि लागिहाले पहाडै खस्छ जस्तोगरी पनि नडराउँ । लागिहाले पनि अवश्य निको हुन्छ ।

तर मानिस मानिस बीचको भावनात्मक सम्बन्धलाई बलियो बनाउँदै यो रोगको नेचर बुझौँ । आफुलाई नपर्ने समयसम्म जे कुरालाई पनि हाँसोको माध्यम बनाउने मानवीय स्वभाव नै हो त्यसलाई आजैबाट बदलौँ । जे पनि हुन सक्छ तर त्यसको लागि तयार बनौं । पहिलो पोजेटिभ देखिएको आज तेह्र दिन भैसकेको छ आजसम्म आउँदा पनि कसैले कुनै कुराको गन्ध पाउन सकेका छैनौं । शरीरका अर्गानहरु आफ्नो फम्र्याटमा आउन अझै केही समय लाग्ला, तर जे होस हामी छिटै निको हुनेछौं ।

प्रतिक्रिया दिनुहोस्

भर्खरै

पशुपतिका सुरक्षाकर्मी झुण्डिएको अवस्थामा मृत भेटिए

माओवादीबाट हिक्मत कार्की नेतृत्वको सरकारलाई दिएको समर्थन

सम्बन्धित

LIVE : बजेट निर्माणमा अनधिकृत व्यक्तिको संलग्नताबारे संसदमा बहस

पशुपतिका सुरक्षाकर्मी झुण्डिएको अवस्थामा मृत भेटिए

माओवादीबाट हिक्मत कार्की नेतृत्वको सरकारलाई दिएको समर्थन

उडिरहेको श्री एयरलाइन्सको जहाजको ढोका आकाशमै खुलेपछि

प्रधानमन्त्रीद्वारा श्रद्धाञ्जली अर्पण

गलेश्वरको आम्दानी एघार महिनामा करोड नाघ्यो

ABC NEWS NEPAL | No.1 News channel of Nepal
एबीसी मिडिया ग्रुप प्रा.लि.
  • सूचना विभागमा दर्ता नं. : २००१।०७७–०७८
  • कार्यालय सम्पर्क
  • New Plaza, Putalisadak Kathmandu - 30
    +977 01 4240666 / 977-014011122
    Admin: [email protected]
    News: [email protected]
    विज्ञापनका लागि सम्पर्क
  • +977 9802082541, 9802018150
    [email protected]
साइट नेभिगेशन
  • गृहपृष्‍ठ
  • समाचार
  • विशेष
  • अन्तर्वार्ता
  • एबीसी विज
  • जीवनशैली
  • मनोरञ्जन
  • विचार
  • SS Opinion
एबीसी मिडिया ग्रुप प्रा.लि.टीम
  • अध्यक्ष / प्रधान सम्पादक : शुभ शंकर कँडेल
  • प्रबन्ध निर्देशक : शारदा शर्मा
  • सम्पादक : डण्ड गुरुङ
  • सह-सम्पादक : कविराज बुढाक्षेत्री
©2023 ABC NEWS NEPAL | No.1 News channel of Nepal | Website by appharu.com